De liefde gaat ons vooraf. De onherleidbare overkant van het ritueel als prolegomenon van het christelijk ritueel

Abstract

Reactie op het artikel ‘God en mens in het ritueel van de sacramenten’ van J.B. te Velde waar hij ingaat in op de twee hoofdstromen in de theologie van de liturgie: de deductieve richting die uitgaat van de theologie en de inductieve richting die uitgaat van de antropologie. Hij stelt de vraag: Moet het ritueel meer uitdrukking zijn van het concreet-menselijke en van de cultuur van onze tijd?