Naar een nieuwe protestantse avondmaalstheologie. Een reconstructie aan de hand van Rappaports great inversion

Abstract

De calvinistische geloofspraktijk heeft een moeizame relatie met het avondmaal. Niet zelden daalt het kerkbezoek in een dienst waarin de maaltijd wordt gevierd. Gemeenteleden mijden het avondmaal omdat het omgeven is met een streng zelfonderzoek en de eis van waardigheid, of omdat het refereert aan een geloofstaal waar mensen afscheid van hebben genomen, dan wel omdat het hen eenvoudig helemaal niets (meer) zegt en zij het ritueel vooral ervaren als een woordenbrij. Gemeenten die wekelijks aan tafel gaan, zijn er maar weinige; een maandelijkse frequentie is niet ongebruikelijk in het zogenaamde midden van de kerk, evenals in Lutherse gemeenten; in meer orthodoxe kringen beperkt men zich tot vier maal per jaar.